De fantasie van kids omarmen: zo doe je dat volgens prentenboekauteurs Ingrid en Dieter

Hoe is jullie passie voor schrijven en illustreren ontstaan?

“Het begon met een inspirerende leraar die we hadden tijdens onze studie in Amsterdam. Illustraties waren toen nog ondergeschikt aan tekst, maar hij leerde ons verwonderen. Steeds vanuit een ander perspectief kijken om zo weer op nieuwe ideeën te komen. Wij gingen daarom vanuit een artistiek perspectief aan de slag met het maken van prentenboeken: beeld en tekst gaan samen. Die verwondering is voor ons nog steeds het allerbelangrijkste, we kunnen in onze verhalen onze fantasie kwijt.”

Waarom hebben jullie gekozen voor een neushoorn, een gevaarlijk wild dier, in plaats van een schattig dier? 

“Wij houden van tegenstellingen. Dik en dun, stout en lief, jong en oud. Als je oud bent, kun je je herinneren hoe het was om jong te zijn, dat kan als je jong bent niet. Rinus en zijn opa vormen tegenstellingen van elkaar: Rinus is jong, opa is oud. Onze uitgever vond dat leuk, maar wilde wel dat het een aaibaar dier was, een giraffe of desnoods een tijger. Maar Ingrid had toen al bedacht dat het beslist een neushoorn moest worden, omdat kleine neushoorns zo enorm schattig zijn.”

Hoe hebben jullie de originele Rinus vertaald naar een kleine editie voor Naïf?

“Eigenlijk hadden we eerst een ander verhaal bedacht, dat we veranderd hebben naar Rinus bakt een taart. We denken heel serieus na over het verhaal, het moet wel kloppen. Wat voor taart zou een neushoorn kunnen bakken? Het wordt geen chocoladetaart of taart met slagroom, maar wat wel? In de kleine editie staan Rinus, zijn opa en zijn vriendjes centraal, dat is wat de boeken aan elkaar linkt. En het regenboogtasje is ook gebleven!”

Wat is jullie bijgebleven tijdens het schrijfproces?

“Dieter en ik hebben altijd heel veel plezier tijdens het schrijven. Dat vinden we ook heel belangrijk, dat we zelf vrolijk worden van het boek. Tijdens het schrijven voelde Rinus als ons kind, alsof we samen met hem ontbeten en hij samen met ons naar bed ging ‘s avonds. Dat is ons wel bijgebleven."

"Een boek schrijven kost veel tijd en we veranderen vaak een hoop. Zo gebruikt de tijger die de opa van Rinus masseert tijgerbalsem en was de tijger eigenlijk eerst een krokodil. Zo’n grapje van de tijgerbalsem maakt voor ons het schrijven echt leuk en grappig. Nog een verandering: het regenboogtasje van Rinus was eerst een dokterstas, want Rinus heeft een pleister. We hadden in één van onze boeken al eerder een dokterstas gebruikt en wilden het daarom veranderen naar een regenboogtasje. Kinderen zijn ontzettend open-minded en vinden niets van zo’n tasje, maar toch vinden we het belangrijk dat het tasje symbool staat voor tolerantie en verdraagzaamheid."

Wat willen jullie kinderen meegeven met Rinus?

“Dat ze best een beetje ondeugend mogen zijn en dat alles dan ook goed komt! We willen kinderen vooral lekker in hun fantasie laten leven, want dat is belangrijk voor hun kijk op de wereld. In hun fantasie kunnen ze van alles bedenken, hoe gek ook en dat is zó leuk. We hopen dat ze plezier beleven tijdens het lezen en dat het ze op ideeën brengt.”